Rozdział 1

                                                        Rozdział 1

W przed dzień wyjazdu do Hogwartu  Hermiona wybrała się na ulicę Pokątną, by kupić potrzebne książki.

Zostawiła zwierzęta w domu, rzuciła na dom zaklęcia ochronne Repello Muggletum (sprawiające że dany obiekt nie jest widoczny dla mugoli) i teleportowała się do Esów i Floresów. Kupiła tam książki do Numerologii, Transmutacji, Historii Magii, Eliksrów, Obrony Przed Czarną Magią i Starożytnych Run. Właśnie miała iść do miodowego królestwa gdy ktoś ją złapał za ramię.

- Cześć!- Hermiona skądś znała ten głos. Odwróciła się. No jasne. Przed nią stała Pancy Parkinson.

-Cześć...- odpowiedziała niepewnie Hermiona szykując się na jakiś niezbyt miły komentarz.

-Słuchaj, no bo... wojna się skończyła i wiesz  ja eee...

-Powiesz mi w końcu czy nie?- zniecierpliwiła się Hermiona

- No chciałam Cię przeprosić- Hermionie szczęka opadła na samą ziemię. Wlepiała się w Parkinson i czekała aż ktoś krzyknie ,,Prima Aprilis''.

- Co? To znaczy... Dobrze się czujesz?

- Wojna się skończyła, ja trochę zrozumiałam i wiem, że byłam dla ciebie okropna. Teraz nie liczy się już dla mnie czystość krwi. Jesteś w stanie mi wybaczyć???

- Jasne Pansy- Hermiona zdziwiła się tym co usłyszała- Chodźmy do Trzech Mioteł.

Hermiona ze zdziwieniem odkryła, że Pansy zmieniła się, ładniej się ubierała, więcej się śmiała i zapuściła długie włosy, które zakręciła. Poszły do Trzech Mioteł, zamówiły piwo kremowe i zajęły stolik przy oknie. Potem dużo rozmawiały o szkole, o nauczycielach, o zwierzętach (okazało sie że Pansy też ma kota-o imieniu Lena), o chłopakach i na wiele innych tematów. Nagle przy stoliku pojawił się Blaise Zabini z Draconem  Malfoyem.

- Cześć Pansy, Cześć Hermiona Jestem Blaise Zabini. Mów mi Blaise albo Diabeł-przedstawił się Zabini i podał Hermionie rękę.

- Cześć Pan,  Cześć Granger- Powiedział Draco i też podał rękę brunetce.

- Cześć Blaise, witaj Malfoy- odparła Hermiona. Nie mogła się nadziwić, że ten wielki arystokrata Malfoy podał rękę jej ,,brudnej szlamie’’.

- To może drinka Hermiona, Pansy???- zapytał Blaise.

- Tak ognistej poproszę.

- Ja to samo co Miona.

Zabini poszedł po drinki, a Draco usiadł naprzeciwko Hermiony. Dzewczyna ze zdziwieniem zauważyła że Draco też się zmienił: częściej się śmiał(co głównie było zasługą Blaisa), był bardziej uprzejmy choć widać było, że do Hermiony ma dystans. Zmienił się też w wyglądzie: miał na sobie dżinsy, luźny         t-shirt, trampki i bluzę z kapturem i jego włosy nie były ulizane, tylko rozczokrane.                                                                                                                                                                    

 Gdy Diabeł wrócił, zaczęli rozmowę. Okazało się, że mają wiele wspólnych tematów : Hermiona z Blaisem rozmawiała o nauczycielach (Blaise ich ogólnie parodiował), z Draco o zwierzętach i na wiele innych tematów, które wcześniej omawiała z Pan.                                                                                                                                                                  

Hermiona wyjrzała za okno i gdzieś tam mignęła jej przed oczami wściekła twarz Rona, ale uznała, że coś jej się ubzdurało. Dlaczego niby Rudzielec miałby być wściekły?

- To ja już niestety muszę iść- powiedziała Herm.

- Ja też już muszę lecieć- powiedziała Pansy.

- No to cześć!

- Pa, do jutra Pan, Miona!-pożegnał się z nimi Blaise

- Cześć Pansy, pa Granger- powiedział Draco

Dziewczyny wyszły z  Trzech Mioteł i poszły do sklepu ze zwierzętami, bo Pansy chciała kupić sobie sowę. Potem poszły do Apteki, Lodziarni Floriana Fortescue i do Centrum Handlowego  Eeylopa. Po jakichś 2 godzinach pożegnały się i rozeszły pod sklepem Ollivandera.                                                                                                      

   Gdy Hermiona wyszła zza rogu wpadła na Ronalda Weasleya.

- Co ty sobie wyobrażasz?!?- od razu krzyknął Rudzielec.

- Ron o co ci …- chciała spytać Hermiona, ale Ron nie dał jej skończyć

- Od kiedy ty chodzisz na zakupy z Parkinson?

- Od dzisiaj.

- A Malfoy? Od kiedy pijesz z nim i Ślizgonami kremowe piwo???

- Ron proszę Cię oni się zmienili, Voldemorta nie ma, a wojna się skończyła.

- Jesteś naiwną  zdrajczynią .

- Ron jak śmiesz? Raz z nimi byłam w Miotłach, a ty już robisz mi awanturę.

- Raz tak? Masz się z nim wcale nie spotykać!!!

- Ronald zamknij się. Nie będziesz mi mówił co mam robić!!!

- Tak durne  szlamy zwykle same decydują co mają robić!

- Ron…

- Tak, dobrze słyszałaś. Jesteś durną, naiwną szlamą.

- Więc po co się zaprzyjaźniłeś ze szlamą Ronald?- powiedziała przez łzy Hermiona.- pokazałeś jaki z ciebie przyjaciel.

Hermiona biegła zapłakana przed siebie, byle dalej od Rudzielca. Potrąciła kogoś po drodze: ,,Ej,  Granger!!!’’ chyba ją znał, nie odwróciła się, biegła dalej. W końcu wpadła na Potera.

- Harry!- zapłakała w jego ramionach.

- Już dobrze Miona, idziemy do domu- powiedział Harry obiecując sobie, że ten kto ją tak zdenerwował gorzko zapłaci.

Teleportowali się do domu Hermiony, gdzie przywitali ich Piorun i Furia. Hermiona opowiedziała Harremu o kłótni z Ronem, a ten wysłał sowę po Ginny. Po 5 minutach najlepsza przyjaciółka Hermiony była na miejscu.

- Hermiona, Ronowi coś odbiło, nie płacz, cały makijaż ci spłynął- pocieszała ją Gin.

- Porozmawiamy z Ronem, zobaczysz wszystko odszczeka- powiedział Harry

- Nie chcę przeprosin, pokazał jaki z niego przyjaciel powiedziałam to mu, chcę tylko żeby odczepił się ode mnie i nie wchodził mi w drogę.- powiedziała Herm.

- Dobra, ale my już musimy iść- powiedziała Gin.

- Ok, pa Harry, pa Ginny.

Gdy tylko przyjaciele wyszli Hermiona ubrała się i poszła do sklepu po jakieś ciastka. Gdy wracała zaczął podać deszcz, jej łzy zmieszały się z kroplami deszczu. Oczywiście zapomniała różdżki, a że było zimno  wróciła do domu cała dygocząc.  Umyła się, przebrała w wygodny strój i rzuciła się na łóżko natychmiast zasypiając.                                                                                                                                                                                      

 Obudził ją dzwonek od telefonu. Podniosła słuchawkę.

- Halo?- w słuchawce było słychać jednostajne buczenie.                                                                                                                 

I nagle ją olśniło: to nie był dzwonek telefonu, tylko dzwonek do drzwi. Pobiegła otworzyć. Zamurowało ją.

                                                                                 ***

Draco i Blaise wyszli z Trzech Mioteł, zaraz po dziewczynach. Szli dość szybko, by zdążyć na spotkanie z ich przyjacielem ze slytherynu Teodorem Nottem. Draco szedł pierwszy, nagle jakaś brunetka potrąciła go tak, że prawie upadł. Była to Hermiona Granger. Gdy przebiegała obok wypadł jej z torby podręcznik od Numerologii.

- Ej, Granger- krzyknął, chcąc oddać jej książkę, ale ona biegła dalej.

- Co jest?- zapytał Zabini.

- Nic, książka mi wypadła- płynnie skłamał Draco i włożył książkę Granger do swojej torby.

Widział jak Hermiona przytula się do Pottera i jak teleportują się, pewnie do jej domu. Ale trochę poczeka zanim jej tą książkę przyniesie.

Parę godzin później Draco, Zabini i Nott pożegnali się i teleportowali do swoich domów.                                                                         

Około godziny 19 Draco teleportował się pod dom Hermiony Granger. Dzwonił długo, myśląc że może śpi. Gdy właśnie chciał zrezygnować, drzwi się otworzyły, a w nich stanęła pewna brunetka z podkrążonymi oczami i ciemnymi smugami od łez na policzkach.

- Malfoy?- spytała nieprzytomnie.

- Granger, ty, ty płaczesz???- zapytał zdziwiony. Kto jak kto, ale Granger była twarda, przynajmniej tak mu się wydawało.

- Nie, już mi przeszło, wejdź- odpowiedziała Hermiona próbując zetrzeć ślady łez z policzków.

- Kawy? Herbaty?- zapytała.

- Kawy espresso jeśli można.-odpowiedział Draco.

Po chwili Hermiona przyszła z dwoma kawami espresso  i ciasteczkami czekoladowymi na talerzu.

- Dziękuje- powiedział Draco.                                                                                                                                                                                      

W tej samej chwili do salonu wpadł pies i kot. Pies był duży i wyglądał na groźnego. Zaczął obszczekiwać Dracona.

- Piorun cicho! Draco to mój przyjaciel- uciszyła psa Hermiona.                                                                                                                     

Ku zdziwieniu Malfoya pies natychmiast ucichł, ale nadal łypał oczami na niego nieprzyjaźnie.

- Może daj mu psie ciasteczko.- powiedziała Miona i wyczarowała psie ciastka na półmisku.                                  

Draco niepewnie podał psu ciastko. Od razu zaczął machać ogonem.

- Ty obżarciuchu!-zawołała Hermiona- to mój pies Piorun.

- Jakiej rasy jest? Nie znam się na psach.-zapytał Malfoy.

- Labrador retriever.- odpowiedziała Hermiona

- A to- pokazała na szarą kotkę na jej kolanach- jest moja kotka Furia.

- No, a dlaczego płakałaś?- spytał Draco drapiąc psa za uchem.

- Chyba śnisz. Jak myślisz, że będę Ci się zwierzała to …

- Oj no weź… Jak powiesz to oddam ci twoją książkę od Numerologii.

Hermiona szybko skoczyła do torby z książkami. Ślizgon miał rację, nie było jej.

- Kiedy mi ją zabrałeś?

- Jak biegłaś przez ulicę Pokątną, potrąciłaś mnie i książka ci wypadła z torby.

- Acha. To łaskawie mi ją oddaj- zniecierpliwiła się Herm.

- Najpierw powiedz czemu płakałaś.

- Ok, pokłóciłam się z Ronem. Daj książkę.

- Tylko dla tego?

- Nazwał mnie zdrajczynią, bo zadaje się z Ślizgnami. Pasuje?

- I ?

- I nazwał mnie naiwną i durną szlamą.- Hermiona na nowo wybuchneła płaczem.

- Skończony idiota. Ej Hermiona nie rycz, bo ci makijaż się rozmazuje.- powiedział Draco- Halo? Nie no.. mówię do słupa, a słup stoi jak dupa.

Hermiona zachichotała przez łzy. Draco podał jej książkę. Gdy dotknął jej ręki krzyknął:

- Na Salazara, Granger ty masz chyba z 40 stopni!!!

- Co? Nie to niemożliwe tylko zmarzłam na deszczu, nic takiego.

- Granger ja Ci dobrze radzę: idź do łóżka i nastaw budzik na jutro. Ja ci zaraz zrobię herbatę rozgrzewającą.

- Dobra, dobra idę- powiedziała Hermiona i powlokła się do sypialni, a za nią poszły jej zwierzęta.

Parę minut później Draco przyszedł do łóżka Hermiony z parującym kubkiem.

- Co w tym jest?- spytała dziewczyna.

- To herbata z miodem, eliksirem na gorączkę i eliksirem słodkiego snu. Zrobiłem Ci to nie chcesz to nie pij, ale wątpię czy byś zdążyła jutro na pociąg.

- Dzięki Malfoy.-powiedziała Hermiona i wypiła zawartość kubka.

- Zabierasz zwierzęta do szkoły?

- Tak, nie mogę ich tu zostawić na tak długo.

- Ok, dobranoc Granger.

- Dobranoc.- po chwili zasnęła.

Draco patrzył jak spokojnie śpi. Miał słabość do tej dziewczyny. Lubił w nie to, że nie była jak inne laski, czyli nie leciała dla niego, nie  o nią musiał powalczyć. Pogłaskał kota, podrapał psa za uchem i wyszedł z domu Hermiony rzucając zaklęcia ochronne, by nikt nie przeszkadzał jej w śnie.

// Cornelly

No i jest pierwszy rozdział.

Długo się strasznie pisze, dlatego rozdziały będą 1 raz na dwa tygodnie(chyba że będę w humorze to w tedy może 2) !!!

Pozdrawiam wszystkich i zachęcam do czytania.