Rozdział 2

      RODZIAŁ  2

Hermiona obudziła się o 9:40, zjadła śniadanie, umyła się i ubrała. Zawsze pakowała się do szkoły na ostatnią chwilę, więc i teraz wrzuciła wszystkie ciuchy do walizki, rzucając na nie zaklęcie zmniejszająco-zwiększające.  O godzinie 10:30 była gotowa. Zabrała psa i kota i teleportowała się na peron 9 ¾  . Miała jeszcze pół godziny do odjazdu, więc postanowiła poczekać na Ginny. Usiadła na ławce i zaczęła sprawdzać czy ma wszystkie książki i inne potrzebne rzeczy.                                                            

Minęło już 25 minut, a Ginny i Harry się nie pojawili. Hermiona weszła do pociągu i zaczęła szukać ich w przedziałach. Na końcu wagonu znalazła Ginny i Harrego, ale był z nimi Ron, więc Herm nie miała ochoty wchodzić. Szybko przeszła obok i zajęła pusty przedział w innym wagonie.

- Cześć Miona!- drzwi się rozsunęły- Czemu siedzisz sama?- spytała Pansy Parkinson. 

- Nie zgadniesz.- odpowiedziała Herm.

Pansy usiadła naprzeciwko Hermiony.

- Ładny komplet- powiedziała Herm.
- Dzięki twój też.
- Rudzielec? – spytała po chwili.

- Ej, skąd ty…?

- Draco nie jest tylko twoim przyjacielem.

- Co? On nie jest moim przyjacielem!

- To, czemu był u Ciebie wczoraj?

- Przyszedł tylko oddać mi książkę od numerologii.-Hermiona zdziwiła się, że  Malfoy powiedział Pansy o wczorajszych odwiedzinach.

- Komuś to jeszcze powiedział?- spytała Herm.

- Tak, Rudzielcowi by go wkurzyć.

- Zabije go!- wrzasnęła Hermiona.

- Kogo?- spytał Blaise Zabini. Hermiona nie zauważyła, kiedy wszedł.

- Malfoya.- wycedziła przez zęby.

- O to będę musiał to zobaczyć!- krzyknął Blaise- Jak będziesz go zabijać to mnie zawołaj, ok?

- Kogo?- w drzwiach pojawiła się głowa Dracona.

- Ale co ,,kogo’’?- udał zdziwionego Blaise.

- Kogo Granger ma zabić?

- Ciebie.- wyszczerzył się Diabeł.

- Zwykłe dziękuje wystarczy Granger. Nie musisz mnie zabijać i tak nie dałabyś rady.- powiedział Smok.

- Chcesz się przekonać?- zapytała Herm.- A za co niby mam Ci dziękować?

- Za oddanie książki, podanie eliksiru na gorączkę, wkurzenie Rudego i Pottera…- zaczął wyliczać Draco.

- Dobra, przestań!

- Jak już mówiłem zwykłe dziękuje wystarczy.

- Chyba śnisz!

- Halo Miona,  Smoku?- powiedział Zabini- wiem, że ta rozmowa jest bardzo wciągająca, ale my z Pansy też tu jesteśmy.

- I nie wiemy o co chodzi.- dodała Pan.

- Chcę zabić Malfoya, bo rozpowiedział moim przyjaciołom, że był u mnie wczoraj.

- Od kiedy Rudy jest Twoim przyjacielem?- spytał Smok.

- On nie ale Harry tak.- powiedziała Herm.

- Oj daj spokój. Wytłumaczysz mu, że Draco chciał wkurzyć Rudego.- powiedziała Pan.

- Nie jestem taka pewna…

- A Draco to potwierdzi.-kontynuowała Pansy.

- Ok to może się udać.- powiedziała Hermiona.

- Ej nie mieszaj mnie w to- powiedział Draco- jak Potter jej nie uwierzy to jakiś słaby z niego przyjaciel.

- PÓJDZIESZ TAM Z MIONĄ I POTWIERDZISZ TO, CO ONA POWIE- powiedziała Pan tonem nieznoszącym sprzeciwu.

- Ok, ok no dobra- powiedział Smok.

- Jak się wabi?-spytał Zabini, wskazując na pioruna.

- Piorun, a to jest Furia- powiedziała Hermiona wskazując na klatkę z kotką.

Drzwi się otworzyły i stanęła w nich czarownica sprzedająca słodycze.

- Coś z wózka, kochaneczki?

Smok i Diabeł skrzywili się słysząc jak ich nazwała, ale widząc spojrzenia Pansy i Hermiony nie skomentowali tego.

- Poproszę cztery dyniowe paszteciki, cztery czekoladowe żaby i cztery opakowania fasolek wszystkich smaków.- powiedział Blaise. A potem dodał – Ja płacę.

- Daj spokój Blaise- zaczęły Hermiona i Pansy, ale smok i diabeł je uciszyli.

- Płacimy po połowie.- powiedzieli i zapłacili.

- Proszę Pan, Miona – powiedzieli i dali dziewczynom połowę słodyczy.

Potem zaczęli jeść. Rozmawiali o tym, jaki będzie ten rok i Blaise zaczął parodiować Mcgonagall. Hermiona i Pansy zwijały się ze śmiechu, aż w końcu musiały wyjść  z przedziału by ochłonąć. Pansy już weszła do przedziału, a Hermiona postanowiła się przejść. Myślała o tym, że ślizgoni nie okazali się tacy źli, ale nie była pewna, co do reszty z ich domu. Nie sądziła, żeby wszystkim Ślizgonom się zebrało na wspólne nawrócenie. Jedno było pewne Pansy  naprawdę się zmieniła. Co do Dracona nie była przekonana w końcu nawet jej nie przeprosił.  A Diabeł? Nie miał za co jej przepraszać, ale sam fakt, że się do niej odzywał, śmiał i był miły   mówił sam za siebie. I do tego te jego żarty. Hermiona uśmiechnęła się do siebie.

- Wesoło ci, co?- nasączony jadem głos Rudzielca.

- Odwal się.

- Co tak niegrzecznie Hermiona? Twoi nowi przyjaciele Cię nauczyli?- z drzwi przedziału wyszła Ginny.

- Ginny? Co ci odbiło?- spytała Herm.

- Zadajesz się ze Ślizgonami, a jesteś Gryfonką .- powiedziała Gin.- Jesteś hańbą dla Gryfindoru.

- I do tego prefekt naczelną!- krzyknął Ron, zrywając z jej bluzki tarczę prefekta.

- Ronald oddawaj to!- wrzasnęła, próbując wyrwać mu tarczę. Niechcący uderzyła go w twarz.

- Ty wredna szlamo!- wrzasnął i wymierzył jej tak mocny policzek, że uderzyła głową o szybę i upadła.

Hermiona podniosła się z podłogi i wymierzyła różdżką w Rona.

-Retinaculum – Ron był związany linami.

- Levicorpus – Rudzielec  wisiał za kostki pod sufitem.

- Wingardium Leviosa- Ronald wisiał tuż przy ścianie tak, że można było obok przejść.

-Effugere- chłopak stał się niewidzialny.

Wycelowała różdżką w Ginny, ale za zdziwieniem zauważyła, że dziewczyna leży oszołomiona, a za nią stoi (bardzo ładnie ubrana) Astoria Greengrass.

- Hejka.- powiedziała Astoria.- Przepraszam, że kiedyś nazwałam cię szlamą, dziwką i tak dalej...

- Spoko, dzięki za pomoc- Hermiona wskazała na leżącą Ginny.

- Tylko tyle mogłam zrobić. Powinnaś przemyć sobie twarz i rzucić parę zaklęć.- wskazała na twarz Herm.

- Dobra, pójdziesz do naszego przedziału?

Gdy weszły do przedziału Pansy wrzasnęła i wgapiała się w twarz Hermiony jakby zobaczyła dementora, a Blaise i Draco zapytali:

- Kto ci to zrobił Miona?

- Rudzielec- odpowiedziała Astoria.- Ale spoko, Herm się nim zajęła. I opowiedziała o kłótni z Ronem i Ginny.

- Miona wszystko ok?- spytała Pansy.

- Tak- odpowiedziała zszokowana Herm, bo dopiero teraz zauważyła w lustrze jak wygląda. Miała rozciętą wargę, z której sączyła się krew,  siniaka i ślad ręki Rona na policzku. W dodatku bolała ją głowa w miejscu gdzie walnęła głową o szybę. Szybko przetransmutowała swój szalik w puderniczkę   i czapkę – w  kosmetyczkę pełną  kosmetyków. Rzuciła na siebie zaklęcie usuwające wszelkie małe obrażenia  takie jak siniaki, rozcięcia itp. Nałożyła podkład, przypudrowała się, nałożyła cienie, namalowała rzęsy tuszem i usta błyszczykiem.

- A właściwie od kiedy ty się przyjaźnisz z Ari?- spytała Pansy.

- Od dzisiaj, przeprosiłam ją i pomogłam oszołomić Rudą.

- Miona to prawda?

- Pansy nie wierzysz mi?

- Ej, Granger uważaj, bo Diabeł dobiera się do twoich kosmetyków.- krzyknął Smok.  Zabini siedział  obok Miony i właśnie malował sobie rzęsy.

- Smoku jak możesz, jeszcze nie skończyłem!- obraził się Diabeł. Wszyscy wybuchneli śmiechem.

Gdy pociąg zajechał na stacje Hermiona usiadła w wozie ciągniętym przez Testrale z Pansy, Smokiem, Zabinim i Astorią i zapytała:

- Każdy z was je widzi?

- Tak każdy z nas widział śmierć.- odpowiedział Draco. Potem nikt się nie odzywał, aż do wejścia do Wiekiej Sali.

- To na razie- powiedziała Hermiona i usiadła  obok Harrego.

- Harry? Ty już wiesz o mojej kłótni z Gin i Ronem?

- Tak i sądzę, że zachowali się jak kretyni. Oboje.- odpowiedział Harry- Nawet Ginny.

- Gdzie oni są?

- Chyba siedzą z Parvati Patil. – Hermiona popatrzyła na miejsce Parvati i zobaczyła Gin i Rona, którzy coś do niej mówili. Po chwili Parvati wstała i odeszła od nich i usiadła obok Herm.

- Kurcze jacy oni durni. Hermiona nie obraź się ale oni ciągle wyzywają cię od zdrajczyń, dziwek i suk- Vati była wyraźnie oburzona. Hermiona opowiedziała jej o kłótni , a gdy odprowadziła pierwszorocznych o dormitoriów rozmawiały jeszcze długo na temat Rudzielców.Hermiona siedziała w swoim prywatnym dormitorium, które było połączone łazienką prefektów z pokojem Dracona Malfoya.
Hermiona słyszała jeszcze jak imprezuje on chyba z Blaisem i Pansy, ale nie chciała do nich iść. Po chwili ktoś zapukał do drzwi od łazienki prefektów. Otworzyła i zobaczyła Dracona, Blaisa, Astorię i Pansy, którzy przepychali się przez drzwi do pokoju Herm.

- Cześć Miona!

- Może wpadniesz do nas na imprezę?

- Nie dzięki Pan jestem zmęczona.

- To może, chociaż jutro o 20?- spytał Blaise.

- No dobra, a będzie alkohol?

Pansy, Diabeł, Astoria i Draco wpatrywali się w nią wielkimi oczami.

- Co? To że się dobrze uczę nie znaczy, że nigdy  nie piłam.

- Zadziwiasz mnie Granger.-powiedział Smok.

- Dobra to my idziemy.- powiedziała Pansy.

- A i możesz zaprosić Parvati jak chcesz.

- Ok zapytam ją, pa.

Hermiona podeszła do drzwi obok jej i zapukała.

- Miona?

- Hej Vati, Ślizgoni zapraszają nas jutro na imprezę. Chcesz iść?

- Jasne, ale muszę kupić sukienkę. Pójdziemy do Hogsmeade ok?

- Dobra Vati, dobranoc. 

Hermiona wyszła od Vati, a gdy przechodziła obok jednych drzwi ktoś zakrył jej usta dłonią i wciągnął do pomieszczenia.

//Cornelly   Drugi rozdział już jest.

Zapraszam następny będzie w już następnym tygodniu!!!

Testral — bardzo rzadkie, magiczne stworzenie przypominające nietoperza.

Podobno testrale przynoszą nieszczęście, a każdego, kto je zobaczy, czekają najróżniejsze okropne wypadki. Przesąd ten wywodzi się z tego, że mogą je zobaczyć tylko ci, którzy widzieli czyjąś śmierć i zyskali emocjonalne zrozumienie tego, co ona oznacza. Zawsze są niewidzialne dla tych osób, które nie widziały czyjejś śmierci oraz dla tych, którzy wiedzieli, ale jej nie zrozumieli.